മറവി

മരിച്ചാലും
ഒരിക്കലും
മറക്കില്ലെന്ന് പറയുമായിരുന്നു
അനുരാഗത്തിന്റെ
ആദ്യ നാളുകളില്‍
എന്നിട്ടും
പ്രണയം മരിച്ചു തുടങ്ങിയ-
രാവുകളില്‍
ഓര്‍ത്തെടുക്കുന്നതിനെകാള്‍
തിടുക്കം
മറക്കുവാനായിരുന്നു

സ്വപ്നം

എന്റെ സ്വപ്ന  സഞ്ചാരങ്ങള്‍ 
അവസാനിക്കുന്നത്
നീയുള്ളയിടത്താണ്
എന്നാല്‍
നിന്നിലേക്ക്‌ 
ഒരിക്കല്‍ പോലും
വന്നണയരുതേയെന്നാണ്
എന്റെ തേട്ടം *
അതിലുമെനിക്കിഷ്ട്ടം   
നിന്നിലേക്ക്‌ 
സഞ്ചരിക്കുന്ന
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ 

* തേട്ടം =  പ്രാര്‍ഥന

അഭിനിവേശം

ഇരമ്പിയാര്‍ത്തു വരുന്ന കടല്‍-
ത്തിരകള്‍ക്കിടയില്‍
പിരമിഡു പോലുരുണ്ടൊരു
പ്രതീക്ഷതന്‍ മുനമ്പ്‌ ...!

അതു പിടിച്ചടക്കണമെന്നും
അതിലെ നോവും അതിന്‍ വേദനയും -
ത്തട്ടിത്തൂവാതെ തന്‍
സിരകളോട് ചേര്‍ക്കണമെന്നും
അവള്‍ പറയുമായിരുന്നു...

പേനയും പതാകയും
പിടിച്ചു മുരടിച്ചു പോയൊരെന്‍
കൈകള്‍ തളര്‍ന്നുവെന്ന്
തോന്നിത്തുടങ്ങിയപ്പോള്‍

അതുവരെ കൂടെ നിന്ന
ചായം തേച്ചു മുഖം മറച്ചവര്‍,
പുഞ്ചിരിയില്‍ കൂര്‍ത്ത പല്ലുകള്‍
ഒളിപ്പിച്ചവര്‍,
എവിടേക്കാണ്‌ പുറപ്പെട്ടു പോയത്
ഏതു പല്ലക്കില്‍,
എത്ര കുതിരയെപ്പൂട്ടിയ തേരില്‍ ..?